مرا نم نم بخوان تا عشق تا فردای باران ها

مرا نم نم بخوان, تا عشق تا فردای, باران, ها
که من از تشنگی ، لبریزم ای دریای باران, ها

صفای چشم های نیلی ات را آرزومندم
بهشت آنجاست ، آنجا ... غرق در رؤیای باران, ها

به دادم می رسی آیا در این شبهای پاییزی
که می خواهم ببارم تا سحر ، همپای باران, ها

برای بودنت گاهی جهان را می زنم برهم
مرا آغوش بگشا ای تنت همتای باران, ها

من از دلشوره های بی تو بودن شعرها گفتم
ولی این ذوق هاخشک اند از غمهای باران, ها

زدم فالی ، چنین آمد ... که : قو باش و قویدل باش
بزن دل بر دل دریا در این غوغای باران ها

تغزلهای من گُل می کند زیباتر از خورشید
که روشن می شود دنیا پس از یلدای باران ها

 

زهراضیایی بروجنی

خدا کند که تو هرگز شبیه مانشوی * زهراضیایی*...